Żyjemy w czasach, w których dużą wagę przykłada się do zdrowia, dobrego samopoczucia, powodzenia materialnego, czy towarzyskiego. Media starają się pokazać ludziom, że tylko młodzi, piękni i bogaci są naprawdę szczęśliwi. Część osób ulega tej presji i aby osiągnąć obiecane szczęście są skłonni do wielu poświęceń. Bolesne operacje plastyczne, mordercze ćwiczenia, diety, to tylko kilka sposobów osiągnięcia tego celu. Wiele osób szybko rezygnuje z tych działań, widząc ich bezsens czy brak rezultatów w osiąganiu szczęścia. Problem pojawia się jednak gdy te ?upiększające? aktywności stają się sensem życia i same w sobie dają iluzoryczne poczucie szczęścia. Wtedy Takie zachowanie może prowadzić do ciężkiej patologii, często zagrażającej zdrowiu i życiu. Jedną z jednostek chorobowych, która wpisuje się w ten obraz jest anoreksja.

Anoreksja dotyka najczęściej kobiet w młodym wieku. Często pierwsze objawy obserwuje się w wieku nastoletnim, kiedy to ciało kobiety zmienia swój dotychczasowy kształt. Nie zawsze zmiany te są akceptowane w kontekście wymagań kulturowych i głosów rówieśniczek. Najbardziej dostępnym sposobem zmiany kształtu sylwetki dla nastolatki jest często zaprzestanie jedzenia. O anoreksji możemy mówić, gdy przykładowa nastolatka przeżywa intensywny lęk przed przytyciem, połączony z odmową regularnego spożywania posiłków, spadek ciężaru ciała poniżej 85% należnej wagi. Zazwyczaj towarzyszy temu bezpodstawne narzekanie na nadwagę.
Wśród czynników, które przyczyniają się do powstania tego zaburzenia wymienia się specyficzne cechy osobowości. Osoby podatne na anoreksję cechują się głownie skłonnością do perfekcjonizmu, lękiem przed zmianami, trudnością w ujawnianiu uczuć i emocji, preferencją do rutyny i ustalonego porządku, a także uległością względem innych. Cechy te mają jeden wspólny mianownik, jakim jest brak akceptacji siebie. Anorektyczka nigdy nie jest ostatecznie zadowolona z efektów swoich działań, co może prowadzić do poważnego uszczerbku na zdrowiu, a nawet śmierci. Anoreksja ma najwyższy wskaźnik śmiertelności wśród chorób psychicznych. Około 20% przypadków anoreksji kończy się śmiercią.
Anoreksja jest chorobą o podłożu psychicznym, dlatego aby uporać się z nią nie wystarczy zacząć jeść. Niejedzenie jest tylko objawem – ?efektem ubocznym? toczącego się wewnętrznego konfliktu związanego z brakiem akceptacji samego siebie. Tak więc, aby uniknąć albo poradzić sobie z problemem anoreksji, trzeba bardziej niż w lustro, zajrzeć w głąb własnej osobowości.

Autor:

Damian Bobak – psycholog, psychoterapeuta

Bibliografia:
Carson, R.C, Butcher, J.N i Mineka, S. (2006) Psychologia zaburzeń. Gdańsk: Wydawnictwo Psychologiczne